نـه ...
نگفتـی آقـازاده ،
راس راسـی تـو رو آقـات زائیـده یـا ...
مـادر پیـر استعمـار ؟!
شـایـد هـم ...
زنِ عمـو سـام !!!
میـدونـی چـرا مـردم شـک میکنـن ؟
آخـه یـه فـرزنـدِ ..خلفتـون ...
داره تـوی انگلیـس درس میخـونـه ...
اون یکـی هـم تـو آمـریـکـا !!!
ایکـاش مـی شُـد ...
بـه یکـدیگـر دِل ببنـدیـم ،
دل بستنـی بـا دُکمـه هـائـی از جنـس ِ ...
مهـر ، صفـا ؛ صمیمیـت و صـداقـت ؛
کـاش میشُـد !
مـن کـه میـدونـم تـو " آدم " بشـو نیستـی ...
چـون از اصـل ذاتـت خـرابـه ،
حـالا .. آغـازاده ؛
بیـا و لااقـل کمـی اِنسـان بـاش ...
اینـم سختـه ؟!
دیـدیـن بعضیـا ...
تـوی هـر محفلـی ،
مجلسـی ؛
رسمـی یـا خـودمـونـی ؛
عـزا یـا عـروسـی ...
اِنقـدی کـه حـرفـا گُـل مینـدازه ؛
یهـو درمیـان و میگـن ...
از مـاسـت کـه بـر مـاسـت !!!
اینـا ...
خـودشـونـن ، اصـل جنـس ؛
گُـل ... مـاه ...
از فـرنـگ بـرگشتـه ،
بـا سـواد ؛
بـاکـلاس ؛
یـه پـا جنتلمنـگ .
البتـه ... حیـوونکیـا تقصیـری هـم نـدارنـا !
اینـا ذاتـاً اینجـوریـن ...
همـه رو خَـر فـرض میکنـن ...
نفهـم ... بیشعـور مـادرزاد ...
بـی نـزاکـت ... تَـرسـو ... بُـزدل !
در عـوض ...
خـودشـون میشـن کـانـت ...
دِکـارت ... بـرتـرانـد راسـل ...
ژان پُـل سـارتـر و ... چـه میـدونـم ؟!
مـارکس ، فیـدل ... چـه گـوارا
اصـلاً تـو بگـو چـرچیـل ...
کـم نمیـارن کـه ...
ولـی در عمـل !!!
ولش کن ، بیخیال ...
که جان دارد و جان شیرین خوش است .
بـه حسـاب تـو نمیگـذارنـد ، عکـّاس
تـو عکسـت را بگیـر ؛
زشـت و زیبـایـش بـه پـای خـودمـان !
نَـنِــه ... علـی جـون ... پسـرم
نکنـه یـه وَخـت از ایـن کـالـواکسـا بخـوریـااااا
اَگـه بشنَفـم کـه خـوردی ...
دیگـه بـاس از ایـن خـونـه بـذاری بِـری ،
مـن پسـر ِ بـی غیـرت نمیخـوام .
مگـه نشنُفتـی کـه میگـن ...
جـوهـودا تـوی اینـا گـوشـت خـوک میـریـزن ...
آره نَـنِــه ... لابـد میـرزن کـه مَـردمـم میگـن ،
بـی دینـا میخـوان بچـه مُسلمـونـا رو بـی غیـرت کُنـن !
دنیـا رو چـی دیـدی ؟!
شـایـدم فـردا روزی کـه مـا نبـاشیـم ...
تـوش گـوشـت اُلاغـم بـریـزن ،
واسـه اینکـه مـردمـو خَـر کنـن و سـوارشـون بشـن ...
گـوشـتِ سـگ و گُـربـه تـوش بـریـزن ...
گـُرگ ... کفتـار ... گُـراز ... روبـا ... میمـون ...
چـه میـدونـم نَـنِــه ؟؟؟!!!
از ایـن نـامسلمـونـا ، هـرچـی کـه بگـی بـر میـاد .
اگـــر دُروغ نمـی گفتـی
اگـــر دُروغ نمـــی گفتیـــد
مـــا هـــم دُروغ نمـــی گفتیــــم
چـون ...
قبـل از اینکـه " شمـاهـا " سَـر ایـن سُفـره بنشنیـد
مـادران نجیـب ، و پـدران زحمتکـش
بـه مـا یـادداده بـودنـد کـه ...
" دُروغگــــو دُشمـن خـداس " ،
چـه عـالَـم " مَحضـر " بـاشـد ، " چـه دفتـرخـانـه " !!!
عمری بیهوده زیستیم و ندانستیم ...
تمام فراوانی ها ، کاستی بود و ...
تمام بلندی ها ، پستی !
پای برگه ها را نخوانده امضا کردیم و ...
زندگی را به باد دادیم !
نگران کسانی بودیم که نگران کسان دیگر بودند ...
... که فکرش را هم نمی کردیم !!!
چه سخت است
بیهوده زیستن و ندانستن .
و چـه دردآور نارو خوردن از کسی که ...
فکر میکردی کس است ...
کـه نـاکس بـود .
پانوشت :
این متن را من ننوشته ام ... از آن دیگری است ، ولی ...
من اینگونه زیسته ام .
اگـر وقـت کـردیـد ...
گـاهـی هـم ، کمـی مَـرد بـاشیـد ؛
فقـط کمـی ؛ نـه بیشتـر !!!
