گفـت ... بـرایـش دیـوانـه شـو ... پـس شُـدم !

گفـت :

برایش دیـــوانه شــــو ،

چـرا که عشقــی عاقلانه ...

هیــچ زنــی را افســون نمی کند .

پـس شُـدم !

حـال مـن مـانـده ام و ...

عـاشـقـی و ...

دیـوانگـی و ...

تنهـائـی !!!

مثنـوی کـولـه بـار خـاطـرات !

در عبور از روزهای پـُر غبـار

بیقـــرارم بیقـــرارم بیقـــرار

کیستم سر در گمی بی پاودست

ناگزیری در گـریـز از هـر چه هست

آشیان گم کرده در بادی چو من

دل کجـا گیـرد قـرارش در چمـن

ای دریغـا بـا دل دریـایـی ام

در کویری از غم و تنهایی ام

دل مرا مرغ اسیری در قفس

بی تکاپـو بی تمنـا بی نفس

سینـه مـالامـال انـدوهـی بـزرگ

غم درون سینه چون کوهی بزرگ

نقش شادی رفته از یادم همه

آرزوهـا داده بـــــــر بـادم همـه

می روم با کوله بار خاطرات

سینه ای دارم مزار خاطرات

خاطـرات صبحهـای جنب و جوش

عصرهای خنده و جوش و خروش

می روم تا خویش را پیدا کنم

آن « من » درویش را پیدا کنم .

 *********************

مثنوی کوله بار خاطرات

از عباس خوش عمل کاشانی