با رُخصت از درگاه دادار یکتـا و تـوانـا ،
اِبتـدا سرود " اِی ایـران " را در نهـاد و ضمیـر آگاهـم زمـزمـه میکنم ؛
پَـس آنـگـاه قلـم بـدسـت گـرفتـه و مینـویسـم ...
تـا کـه ، جوهرش خشک شود ...
و یا قلم از دست بیافتد .
ای ایران ای مرز پرگُهر
ای خاکت سرچشمهٔ هنر
دور از تو اندیشهٔ بَدان
پاینده مانی تو جاودان
ای دشمن ار تو سنگ خاره‌ای من آهنم
جان من فدای خاک پاک میهنم
مهر تو چون، شد پیشه‌ام
دور از تو نیست اندیشه‌ام
در راه تو ، کِی ارزشی دارد این جان ما
پاینده باد خاک ایران ما
سنگ کوهت درّ و گوهر است
خاک دشتت بهتر از زر است
مهرت از دل کِی برون کنم
بَرگو بی مهرِ تو چون کنم
تا گردش جهان و دور آسمان به‌پاست
نورِ ایزدی همیشه رهنمای ماست
مهر تو چون ، شد پیشه‌ام
دور از تو نیست اندیشه‌ام
در راه تو ، کِی ارزشی دارد این جان ما
پاینده باد خاک ایران ما
ایران ای خرّم بهشت من
روشن از تو سرنوشت من
گر آتش بارد به پیکرم
جز مهرت در دل نپرورم
از آب و خاک و مهرِ تو سرشته شد گِلم
مهر اگر برون رود تهی شود دلم
مهر تو چون، شد پیشه‌ام
دور از تو نیست اندیشه‌ام
در راه تو کِی ارزشی دارد این جان ما
پاینده باد خاک ایران ما
............................................
سُـرود را با صدای دلنشین و بیادماندنی زنده یاد اُستاد " غلامحسین بنـان " بشنویم