خـواسـت خـدا و یـا ...
چهارشنبه, ۱۰ دی ۱۳۹۳، ۰۸:۵۲ ق.ظ
معلّم رو کرد به یکی از شاگردا و پرسید :
میتونی فعل " خوردن " رو صرف کنی ؟!
شاگرد سرش رو انداخت پایین و با بغض گفت :
حسرت خوردم
حسرت خوردی
حسرت خورد
حسرت خوردیم
حسرت خوردیم
حسرت خوردیم
حسرت خوردیم
حسرت خوردیم
حسرت خوردیم
حسرت خوردیم
حسرت خوردیم
حسرت خوردیم
حسرت ...
... معلّم داد زد :
بسّـه دیگـه بچّـه ... اشک همه رو درآوردی !
ایشّـالّا دستشون بشکنه ،
پاشون قلم بشه ...
اونایی که اومدن و باعث شدن که تو حسرت بخوری ،
و من ...
و اون ...
و همۀ ما ...
که چه خوب هم القاء کردن ...
سهم ما از اینهمه " بخـور بخـور " فقط حسرت بوده .
یکی از شاگردای خِنگ ، یواشکی از تـَه کلاس گفت :
حتماً خواست خُدا بوده !!!
معلّم که میدونست ...
" جواب اَبلهان خاموشی است "
سری تکان داد و پیش خود زمزمه کرد ...
شاید هم ... خواست " اِنگلیسی " ها .
