چـروک زیـر چشمـان تـو ...

اُمّیـد رهـائـی نیسـت وقتـی همـه دیـواریـم !

از زمـزمه دلتنگیـم ، از همهمـه بیـزاریـم

نـه طـاقـت خـامـوشـی ، نـه میـل سخـن داریـم

آوار پـریشـانـی‌سـت ، رو سـوی چـه بگـریـزیـم ؟

هنـگامـۀ حیـرانـی‌سـت ، خـود را بـه کـه بسپـاریـم ؟

تشـویـش هـزار « آیـا » ، وسـواس هـزار « امّـا »

کـوریـم و نمـی‌بینیـم ، ورنـه همـه بیمـاریـم

دوران شکـوه بـاغ از خـاطـرمـان رفتـه‌سـت

امـروز کـه صـف در صـف خشکیـده و بـی‌بـاریـم

دردا کـه هَـدر دادیـم آن ذات گـرامـی را

تیغیـم و نمـی‌بـریم ، ابـریـم و نمـی‌بـاریـم

مـا خـویـش نـدانستیـم بیـداریمـان از خـواب

گفتنـد کـه بیـداریـد ؟  گفتیـم کـه بیـداریـم

مـن راه تـو را بستـه ، تـو راه مـرا بستـه

اُمّیـد رهـایـی نیسـت وقتـی همـه دیـواریـم

 

 

" حسین مُنـزوی "

***************

دیـوار بـا صـدای داریـوش

خـــــــــــــاطـــــــــــره

ایـن روزهـا ،

سـرمـای گـزنـدۀ بـرف هـم ؛

شُـده اسـت خـاطـره ...

همچـون آغـوش گـرم و سـوزان تـو !

هـرگـاه کـه از تـو مینـویسـم ...

یـخ قلمـم وامیـرود

هـرگـاه از تـو مینـویسـم

در زمستـانـی کـه نیستـی !

خـانـه هیـچ زنـی نَـر نمـی خـواهـد !

سالهاست ...

خانۀ هیچ زنی مرد نمی خواهد

همدم میخواهد

یک دوست میخواهد

که پیرهن گل گلی

و چشم های پرحرف بانو را بفهمد 

مرد که در خیابان زیاد است

سالهاست خانۀ زن ها

نیست در جهانی میخواهد

که فقط درک کند

و آغوشش خوب کار کند ! 

پانوشت :

بسیار خوشحال خواهم شد اگر کاربر محترمی نویسنده اصلی این متن را معرفی نماید .

باز نشر که فراوان است ... الی ماشاالله  !

بهـم گفتـی خـداحـافـظ ، منـم میگـم ...

بهم گفتی خداحافظ ...

ﻣﻨﻢ ﻣﯿﮕﻢ ﺧﺪﺍ ﺳﻌﺪﯼ !

ﮐﻪ ﺭﻭﯼ ﻏﻨﭽۀ ﻟﺒﻬﺎﺕ ، ﺑﺸﯿﻨﻪ ﻃﺮﺡ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ !!!

ﺑﻬﻢ ﮔﻔﺘﯽ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆ !

ﻣﻨﻢ ﻣﯿﮕﻢ ﺧﺪﺍ ﻋﻄﺎﺭ !

ﺑﺪﻭﻥ ﺟﺎﻭﯾﺪ ﻣﯽ ﻣﻮﻧﻪ ، نخستین لحظه ی ﺩﯾﺪﺍﺭ !!!

ﺑﻬﻢ ﮔﻔﺘﯽ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆ !

ﻣﻨﻢ ﻣﯿﮕﻢ ﺧﺪﺍ ﺳﻬﺮﺍﺏ !

ﺧﻮﺷﺎ ﺁﻏﻮﺵ ﺩﺍﻍ ﺗﻮ ، ﺧﻮﺷﺎ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﯼ ﻧﺎﺏ !!!

ﺑﻬﻢ ﮔﻔﺘﯽ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆ !

ﻣﻨﻢ ﻣﯿﮕﻢ ﺧﺪﺍ ﺧﯿﺎﻡ !

ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺩﺍﻍ ﺁﺗﯿﺶ ﻟﺒﺖ ، ﺭﻭ ﺻﻔﺤۀ ﻟﺒﻬﺎﻡ !!!

ﺑﻬﻢ ﮔﻔﺘﯽ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆ !

ﻣﻨﻢ ﻣﯿﮕﻢ ﺧﺪﺍ ﺟﺎﻣﯽ !

ﺍﻣﯿﺪﻭﺍﺭﻡ ﻧﺸﯽ ﻫﺮﮔﺰ ، ﺍﺳﯿﺮ ﺗﯿﺮه ﻓﺮﺟﺎﻣﯽ !!!

ﺑﻬﻢ ﮔﻔﺘﯽ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆ !

ﻣﻨﻢ ﻣﯿﮕﻢ ﺧﺪﺍ ﻧﯿﻤﺎ !

ﻣﻨﻢ ﻋﺎﺷﻖ ﺗﺮﯾﻦ ﻋﺎﺷﻖ ، ﺑﺪﻭن ﺗﻮ ... ﺗﮏ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ !!!

در قمـار زنـدگـی ، اینگـونـه بـاختـم ...

عمری بیهوده زیستیم و ندانستیم ...

تمام فراوانی ها ، کاستی بود و ...

تمام بلندی ها ، پستی !

پای برگه ها را نخوانده امضا کردیم و ...

زندگی را به باد دادیم !

نگران کسانی بودیم که نگران کسان دیگر بودند ...

... که فکرش را هم نمی کردیم !!!

چه سخت است

بیهوده زیستن و ندانستن .

و چـه دردآور نارو خوردن از کسی که ...

فکر میکردی  کس است ...

کـه نـاکس بـود .

پانوشت :

این متن را من ننوشته ام ... از آن دیگری است ، ولی ...

من اینگونه زیسته ام .

آنـگـاه کـه دلتنگـم ...

آنـگاه کـه دلتنگـم 

خـود بخـود شـاعـر میشـوم

و بـرای تـو ، شعـر میگـویـم 

تـــــــــــ❤ــــــــوئـی کـه ...

دستمـایـه تمـام دلتنگـی هـای مَنـی !

گـاهـی هـم کمـی مـرد بـاشیـد !

اگـر وقـت کـردیـد ...

گـاهـی هـم ، کمـی مَـرد بـاشیـد ؛

فقـط کمـی ؛ نـه بیشتـر  !!!

چنـدی چـو اشـک شـوق تـو ...

گفتمـش : بـرف ... 

گفـت : بـر ایـن بـام سبـز فـام ،

چـون مُـرغ ِ آرزوی تـو ، لختـی نشسـت و رفـت .

گفتـم : تگـرگ ... 

چتـر بـه سـردی تـکانـد و گفـت :

چنـدی چـو اشـکِ شـوق ِ تـو ، اُمیـد بسـت و رفـت .

 

{ مهدی اخوان ثالث }