ببخشیـد ... سـایـز مـال ِ شمـا چنـده ؟!

آگهـی استخـدام ...

بـه یـک دوسـت بسیـار نـزدیـک ، کـامـلاً  مـاهـر و بـا تجـربـه نیـازمنـدیـم .

ساکنـان ایـن نـزدیکیـا در مـرحلـۀ گُـزینـش در اُولـویـت خـواهنـد بـود .

لُطفـاً  جهـت کسـب آگـاهـی بیشتـر ،  بـه آدرس ذیـل مـراجعـه نمـائیـد :

تهــــران - دسـت راسـت - درب اوّل - طبقـۀ مُـرفّهیـن بـی درد .

مهمـان بـه قنـد کـن ، چـایـت اگـر دَم اسـت ...

این ابرهای سرخ ، این کوچه‌های سرد

این جادۀ سپید ، این بادِ دوره‌گرد

اینها بهانه‌اند تا با تو سر کنم

تا جز تو از جهان ، صرف‌نظر کنم

مجنون اگر شکست ، لیلی بهانه بود

دنیا از اوّلش " دیوانه ‌خانه "  بود

با من قدم بزن ، تنهاتر از همه

اِی مصرعِ سکوت در شعرِ همهمه

با من قدم بزن ، چله‌نشینِ عشق

فرمانروای قلب ، در سرزمینِ عشق

ته لهجۀ مَلَس در کاسۀ دهن

اِی لَختۀ انار بر زخم ِ پیرهن

با من قدم بزن ، در برف ؛ در مسیر

اِی بغضِ ناگزیر این‌بار گُر بگیر

من راهیِ تواَم ، با من قدم بزن

همراهِ من بیا ، تا شهرِ ما شدن

جاده بهانه است ، مقصود چشمِ توست

من راهیِ تواَم  اِی مقصدِ درست

در برف ، چایِ داغ دنیایِ ما ؛ دوتاست

فنجانِ چایِ بعد ، آغازِ ماجراست

.....

این مرد را که باز در تلخیِ غم است

مهمان به قند کن ، چایت اگر دَم است !

........................................................

شعری از علیرضا آذر به نام " جادۀ سپید "

ببینـم ... سیـری چنـد ؟!

وایسـا بینـم ...

مَگـه شهـر هِـرتـه ؟!

چجـوری حسـاب کـردی ؟!

10  ثـانیـه خـوشـی و یـه عُمـر نـاخـوشـی ؟!

آخـه مثقـالـی چنـد ؟

متـری چنـد ؟

لیتـری چنـد ؟

سـاعتـی ؟؟؟

اَگـه شبـی حسـاب میکنـی ... شبـی چنـد ؟

اصـلاً چـرا اتیکـت نـزده بـودی ؟

.

.

.

خیلـی نـامَـردی !!!

پُـرسشـی دوستـانـه از خُـدا !!!

مـا کـه بـا  "  تـو   "  نَــــداریــــم آ خـُـــدا

اصـلاً خـودت جـایِ مـا ...

بـا اینهمـه " حـوّا  "  ...

"  آدم  " مـی شُـدی ؟!  

و بـاز ، یـادی از نجمـه ...

زَخمـم بـزن ، کـه زخم مـرا مَـرد میکنـد

اصلاً ، بـرای عشق سَـرم درد می کنـد

زخمم بـزن که لا اقل ، این کار ساده را

هـر یـار بـی وفـای جـوانمـرد مـی کنــد

آن جا که رفته ای ، خودمانیم هیچ کس

آن چه دلـم بـرای تـو می کـرد میکنـد ؟

دَر را نبستـه ای کـه هـــــوای اُتــاق را

بـادِ خـزانِ حـوصلـه ، دِلسـرد میکُنـــــد

فردا نمی شوی که نمیدانی عشق تو

دارد چـه کار بـا مَـن شبگـرد می کنــد

خاکستـر غُـروبِ تــو ، هـر روز در اُفــق

آتـش پـرستِ  روح ِ مــرا زرد می کنــد

عاشق ، بکُش  که مَرگ مرا زنده میکند

زخمم بـزن ، کـه زخم مـرا مَـرد می کند

" زنده یاد نجمه زارع "

مُصلحیـــن نـــــا صــــالـــــح !

و شمـــــا ...

چــــه هـــــا کـــــه نکـــــردیـــــد ،

بـــــا مـــــا ؛

اِی مُصلحیـــــن نـــــاصــــــالــــــح !

تجــــربــــه چیسـت ؟!

تجـربـه ...

شـانـه‌ای اسـت کـه طبیعـت بـه دسـت اِنسـان هـا مـی‌دهـد ،

هنگـامـی کـه دیگـر کچـل شـده انـد !

فهمیــدن ، یـک بیمـاری خـاص اسـت کـه همـه گیـر نمیشـود !!!

چشــــم هایـم را می بنــدم

گــوش هایــم را می گیــرم 

و زبـانـــم را گـاز می زنـم

وقتی حـریف اَفکــارم نمی شـــوم ...

آخ کـه ... چه درد ناک است فهمیـــدن !!!

هَـفـــــ خــــط ...

 چقـدر طـول مـی کشـد خـوانـدنـت ...

 اِی هفـت خـط !!!